நான் சின்ன வயசுல சென்னைக்கு வந்த புதுசுல மக்கள் வேற எதோ பாஷை பேசறாங்கன்னு நெனச்சுப்பேன். கொஞ்ச காலம் பொன அப்புறம்மாதான் தெரிஞ்சுது அவங்க தமிழ்ல தான் பேசறாங்க ஆனா நமக்கு தான் தமிழறிவு கம்மினு. பின்ன பெங்களுர் வந்த புதுசுல தமிழ்ல பேசற மக்கள பாத்து சந்தோஷப்பட்டேன். பாத்தா, 'ஆமாவா' ஸ்டைல் தமிழ் கேட்டு இன்னும் நிறைய தெரிய வேண்டி இருக்குன்னு இருந்தேன். அப்பிடியே கொஞ்சம் இணையம் பக்கம் வந்தா, மறுமொழி மட்டுறுத்தல், பாகச, பொகசனு கொசகொசன்னு ஒண்ணுமே விளங்கலே. புதுப்பதிவனான எனக்கு மக்கள் என்னமோ சொல்றாங்க ஆனா என்னனு தான் புரியலன்னு காலத்த ஓட்டிக்கிட்டு இருந்தேன். அறிவுக்கண்ண திறக்கற மாதிரி ரவிசங்கர் ஒரு பதிவ போட்டு இருக்கார். நீங்களூம் என்ன மாதிரி fresherனா கட்டாயமா போய் பாருங்க. இங்கயும பார்க்கலாம்.
வித்தியாசமான தலைப்பு தான் இந்த தடவை. கொஞ்சம் படத்தை எடுத்துட்டு போட்டு பாத்தா மகா மட்டமா இருந்தது. என்ன பிரச்சனைன்னு முதல்ல புரியலை. அப்புறம் தான் உறைக்க ஆரம்பிச்சுது. இதுவரைக்கும் இயற்கையாவே அழகா இருக்கற சங்கதிகளைத்தான் படம் பிடிச்சு பழக்கப்பட்டு இருக்கேன். அதாவது ஏற்கனவே அழகா கண்ணுக்கும் மனசுக்கும் பிடிச்சிருந்தா அதை சுட்டே பழக்கப்பட்டு இருக்கோம். உணவை படம்பிடிக்கணும்னா முதல்ல அத அழகாக்கிட்டு அப்புறம் படம் எடுக்கவேண்டி இருக்கு. அங்கன தான தொழில்முறை படப்பிடிப்பாளர்கள் ஏன் அப்படி மெனக்கெட வேண்டி இருக்குன்னு புரிய ஆரம்பித்தது. ஏதோ நம்மாலானது கொஞ்சம் ஒப்பேத்தி இருக்கேன். பாத்துட்டு சொல்லுங்க. காபிய ஆவி பறக்க படம் புடிக்கமுடியாதுன்னு ஆரு சொன்னது. நம்மூரு பாதுஷாவை இங்க 'டோனட்டு'ன்னு ஏமாத்தி வித்துக்கிட்டு இருக்காங்க. எனக்கு கூட ரொம்ப ஆசை. நம்மூரு ஆளும் யாராவது Dunkin Donuts மாதிரி "மொமொறு வடை"ன்னு ஒரு restaurant chain ஆரம்பிச்சு உலகம் பூரா புகழையடணும்னு.(யாராவது VC இருந்தா சொல்லுங்க, நான் ரெடி ;-) இது சும்மா இது நம்ம working table :-) படம் 1 & 2 போட்டிக்கு. படம் 4...
கருத்துகள்