ஜெயமோகன் 2கோடி தமிழர்கள் தமிழகத்துக்கு வெளியே வாழ்வதாக ஒரு கணக்கைச் சொல்கிறார்.இத்தனை பேரும் அடுத்த தலைமுறை
அதற்கடுத்த தலைமுறை என்று அவரவர் சமூகம் சார்த்த அறக்கோட்பாடுகளையும் வழக்கங்களையும் மொழியையும் சேர்த்துக்கொண்டும் சிதைத்துக்கொண்டும் இருக்கிறார்கள். அப்படி ஒரு தலைமுறை, கடைக்கு போய்விட்டு வீட்டுக்குள் நுழையும் போது அமர்ந்திருக்கும் விருந்தாளியைப்போல்,சடக்கென உங்கள் வீட்டுக்குள் நுழைந்துவிட்டதைப் போன்றதொரு உணர்வு வருகிறது அரசூர் வம்சத்தை படிக்கும்போது. பனியன் சகோதரர்கள் வருகிறார்கள், வயசன் பறக்கிறார், முடிந்துகொண்டு நலங்குப்பாடல்களை மூத்தகுடிப்பெண்டுகள் பாடுகிறார்கள் நட்ட நடுவே ஒன்றும் புரியாமல் நீங்களும் அமர்ந்திருக்கிறீர்கள்.
மாய எதார்த்த நாவல்கள்(magical realism) வகை நாவல்கள் காலக்கயிற்றில் மாட்டிக்கொண்ட காத்தாடிப்பட்டம் போல் இல்லை இல்லை.. ஊடுநூலும் பாவு நூலும் போல.. வேண்டாம் ஒரு Pendulum போல உங்களை முன்னும் பின்னும் இன்னும் கொஞ்சம் முன்னும் என்று மாற்றி மாற்றி கொஞ்சம் தலைசுற்ற வைக்கிற கதைசொல்லும் வடிவம்.
காபரியேல் மார்க்யூசு சொல்வது போல் கொஞ்சம் அசந்தால் விவரணைகளிலிலேயே சிக்கி மூச்சுத்திணரும். கொஞ்சம் வெளியே வந்து பார்த்தால் வண்ணங்கள் புலப்படும்.கலைடாஸ்கோப்புக்குள்ளிருந்து கலைடாஸ்கோப்பை பார்ப்பது போலத்தான் மாய எதார்த்த நாவல்களும்.எங்கிருக்கிறோம் என்று புரியாவிட்டால் ரசிக்காது.எரிச்சல்
வரலாம்.
அதை எழுத்தில் கொண்டுவருவதற்கான மொழியாளுமை சாதரணமானது கிடையாது. அதுவும் கதையை அதே போக்கில் திகட்டாமல் கொண்டு செல்வது எழுதாளர்களுக்கு ஒரு சவால்தான். ஒவ்வொரு எழுத்தாளுரும் ஒருமுறையாவது அந்த முயற்சியில் எட்டிப்பார்த்து இருப்பார்கள்.அந்த சாதுரியமும் மொழியாளுமையும் இரா முருகனுக்கு அதிகமாகவே இருக்கிறது. பின்னிப் பெடலெடுத்திருக்கிறார் என்றால் அது சிறுமைப்படுத்துவதாகிவிடும்.
அழிந்துபோகும் அரண்மணையையும், மெதுவாய் மாறும் அரசூரையும், புகையிலை வியாபாரம் செய்யும் பிராமணர்களையும், புகையிலை வாசனையையும், பழுக்காத்தட்டு சங்கீதத்தையும் எழுத்தில் கொண்டுவந்திருக்கிறார் இராமு. கப்பலிலும், வீட்டிலும், ஊஞ்சலிலும், அழுக்கேறிய மாடிகளிலும்,அரங்குகளிலும் வரைமுறையின்றி அழுக்கும்,
வியர்வையும், முடைநாற்றுமுகாக எல்லாவகையான காமக்களியாட்டாங்களும் காட்சிப்படுத்தப் படுகிறது. விரசமாய், ஆபாசமாய், அறுவாறுப்பாய் இளிவரலோடு கருதப்படும் பலதும் மறைபொருளின்றி விவரிக்கப்படுகிறது. எல்லாக் காலங்களிலிருந்தும், எல்லாப்பக்கங்களிலிருந்தும், எல்லா வகையான மனிதர்கள், போனஜென்மத்து மனிதர்கள் என்று வகை வகையாக மனிதர்கள் வந்துபோய்க்கொண்டே இருக்கிறார்கள்.ஆச்சரியமளிக்கும் பல மனிதர்கள்(கிறித்தவ பிராமண உட்பிரிவில் ஒருவர்.வரலாறு அறிய ஆவல்)வருகிறார்கள்.
அரசூரில் வசிக்கும் ஒரு பிராமணக்குடும்பம் எப்படி காலவோட்டத்தில் மாறிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்று தொடர்புடைய பல்வேறு மனிதர்களுடன் கதை நகர்கிறது அவ்வளவுதான். ஒருகட்டத்தில் கதையோட்டத்தில் தொய்வு ஏற்படுகிறது.
தொய்வுக்கு காரணம் மறுபடி மறுபடி ஒரேமாதிரி மனிதர்களின் குணநலன்கள் மற்றும் காட்சிப்படுத்துதல். ஏனென்று யோசிப்பதில் புதிதாய் தோன்றும் மனிதர்களும் மனிதர்களாகவே இருப்பதும் ஒரு காரணம். அதாவது மனிதர்களுக்கான அடிப்படை குணங்கள் எந்த நூற்றாண்டானாலும்,இடமானாலும்,இனமானாலும் மாறுவதில்லை என்ற குறிப்பதாலும் இருக்கலாம். இது திட்டமிட்டு புனையப்பட்டதா அல்லது என் மேம்போக்கான வாசிப்பு எதிர்பார்ப்பினாலும் இருக்கலாம்.
இராமுருகனின் மொழிநடையில் ஏற்பட்ட தொய்வா என்பது மறுவாசிப்பில், மறுவாசிப்பு என்பதை திரும்பப் படிப்பது என்றே கொள்ளுகிறேன் இங்கே, புரியலாம் அல்லது புரியாமலே போகலாம். இப்போதைக்கு, சுலபமாக, மொழிநடையில் தேக்கம் என்றே பதிவுசெய்கிறேன்.
நான்காண்டுகளுக்கு முன் படித்த காப்ரியேல் மார்க்யூசின் Love in the time of Cholera படித்தபோது பக்கங்களை நகர்த்தித் தள்ள வேண்டி இருந்த்து. பெரும் ஆயாசத்துடம் படித்து முடித்தேன்.
உணவிலும், புத்தகத்திலும் எடுத்ததை முடிக்காமல் இருப்பின், எவ்வளவு மோசமாக இருந்தாலும், கடன்பட்டார் நெஞ்சம் போல் கலங்குவது என் கிறுக்குத்தனங்களில் ஒன்று. முழுமுதல் காரணம் புரியாத இடங்களும்,பார்க்காத வழக்கங்களும்.இரண்டாவது காரணம் நிறைய புதினங்கள் மற்றும் காத்திரமான புத்தகங்களை வாசிக்காத அனுபவமின்மை. அதனாலேயே பெரும் ஆயாசமாய் உணர்ந்தேன். முதல் பிரச்சனை அரசூர் வம்சம் வாசிக்கும்
சிலருக்கு வரலாம். குறைந்தது மலையாளமொழியுடனான என் மிகச்சிறிய பரிச்சயத்தால் (என் உறவினர் பலர் இன்றும் தென்கேரளத்தில் வாழ்கிறார்கள்), சில குழப்பத்தமிழர்களுடுனான
நட்பால் அரசூர் வம்சத்தின் தமிழ்சொற்களிலிலும் அவர்கள் பயன்படுத்தும் சொல்லாடல்களைய பெரிதும் உணரமுடிந்தது.மிகவும் ரசித்தது 'வார்த்தைச்சொல்றது'('பேசுவது') போன்ற வழக்கு மொழிகள். மேலும் என்னால் இராமுருகனின் ஆழமான ஆராய்ச்சியை புரிந்துணர்ந்து ரசிக்கவைக்கிறது. உழைப்பைப்பார்த்து பிரமிக்கவைக்கிறது.
தீவரதமிழ் வாசகனாக(முகத்த உர்ர்னு வச்சுக்கறவங்களா??) விரும்புவோர் ஒருமுறையாவது வாசிக்க வேண்டிய புதினம். இப்படி எல்லாம் சொல்ற அளவுக்கு நான் பெரிய வாசிப்பாளி
இல்லை அதனால.. டிவிட்டரில் போட்ட அதே ஒருவரி விமர்சனத்தை போடுகிறேன். 75% அட்டகாசம் அரசூர் வம்சம்.
என் ego engineஐ பத்தவைத்து, இந்தப்பதிவை அல்லது புத்தகவிமர்சனத்தை எழுதவைத்த யாத்ரீகனுக்கு நன்றிகள்.
அதற்கடுத்த தலைமுறை என்று அவரவர் சமூகம் சார்த்த அறக்கோட்பாடுகளையும் வழக்கங்களையும் மொழியையும் சேர்த்துக்கொண்டும் சிதைத்துக்கொண்டும் இருக்கிறார்கள். அப்படி ஒரு தலைமுறை, கடைக்கு போய்விட்டு வீட்டுக்குள் நுழையும் போது அமர்ந்திருக்கும் விருந்தாளியைப்போல்,சடக்கென உங்கள் வீட்டுக்குள் நுழைந்துவிட்டதைப் போன்றதொரு உணர்வு வருகிறது அரசூர் வம்சத்தை படிக்கும்போது. பனியன் சகோதரர்கள் வருகிறார்கள், வயசன் பறக்கிறார், முடிந்துகொண்டு நலங்குப்பாடல்களை மூத்தகுடிப்பெண்டுகள் பாடுகிறார்கள் நட்ட நடுவே ஒன்றும் புரியாமல் நீங்களும் அமர்ந்திருக்கிறீர்கள்.
மாய எதார்த்த நாவல்கள்(magical realism) வகை நாவல்கள் காலக்கயிற்றில் மாட்டிக்கொண்ட காத்தாடிப்பட்டம் போல் இல்லை இல்லை.. ஊடுநூலும் பாவு நூலும் போல.. வேண்டாம் ஒரு Pendulum போல உங்களை முன்னும் பின்னும் இன்னும் கொஞ்சம் முன்னும் என்று மாற்றி மாற்றி கொஞ்சம் தலைசுற்ற வைக்கிற கதைசொல்லும் வடிவம்.
காபரியேல் மார்க்யூசு சொல்வது போல் கொஞ்சம் அசந்தால் விவரணைகளிலிலேயே சிக்கி மூச்சுத்திணரும். கொஞ்சம் வெளியே வந்து பார்த்தால் வண்ணங்கள் புலப்படும்.கலைடாஸ்கோப்புக்குள்ளிருந்து கலைடாஸ்கோப்பை பார்ப்பது போலத்தான் மாய எதார்த்த நாவல்களும்.எங்கிருக்கிறோம் என்று புரியாவிட்டால் ரசிக்காது.எரிச்சல்
வரலாம்.
அதை எழுத்தில் கொண்டுவருவதற்கான மொழியாளுமை சாதரணமானது கிடையாது. அதுவும் கதையை அதே போக்கில் திகட்டாமல் கொண்டு செல்வது எழுதாளர்களுக்கு ஒரு சவால்தான். ஒவ்வொரு எழுத்தாளுரும் ஒருமுறையாவது அந்த முயற்சியில் எட்டிப்பார்த்து இருப்பார்கள்.அந்த சாதுரியமும் மொழியாளுமையும் இரா முருகனுக்கு அதிகமாகவே இருக்கிறது. பின்னிப் பெடலெடுத்திருக்கிறார் என்றால் அது சிறுமைப்படுத்துவதாகிவிடும்.
அழிந்துபோகும் அரண்மணையையும், மெதுவாய் மாறும் அரசூரையும், புகையிலை வியாபாரம் செய்யும் பிராமணர்களையும், புகையிலை வாசனையையும், பழுக்காத்தட்டு சங்கீதத்தையும் எழுத்தில் கொண்டுவந்திருக்கிறார் இராமு. கப்பலிலும், வீட்டிலும், ஊஞ்சலிலும், அழுக்கேறிய மாடிகளிலும்,அரங்குகளிலும் வரைமுறையின்றி அழுக்கும்,
வியர்வையும், முடைநாற்றுமுகாக எல்லாவகையான காமக்களியாட்டாங்களும் காட்சிப்படுத்தப் படுகிறது. விரசமாய், ஆபாசமாய், அறுவாறுப்பாய் இளிவரலோடு கருதப்படும் பலதும் மறைபொருளின்றி விவரிக்கப்படுகிறது. எல்லாக் காலங்களிலிருந்தும், எல்லாப்பக்கங்களிலிருந்தும், எல்லா வகையான மனிதர்கள், போனஜென்மத்து மனிதர்கள் என்று வகை வகையாக மனிதர்கள் வந்துபோய்க்கொண்டே இருக்கிறார்கள்.ஆச்சரியமளிக்கும் பல மனிதர்கள்(கிறித்தவ பிராமண உட்பிரிவில் ஒருவர்.வரலாறு அறிய ஆவல்)வருகிறார்கள்.
அரசூரில் வசிக்கும் ஒரு பிராமணக்குடும்பம் எப்படி காலவோட்டத்தில் மாறிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்று தொடர்புடைய பல்வேறு மனிதர்களுடன் கதை நகர்கிறது அவ்வளவுதான். ஒருகட்டத்தில் கதையோட்டத்தில் தொய்வு ஏற்படுகிறது.
தொய்வுக்கு காரணம் மறுபடி மறுபடி ஒரேமாதிரி மனிதர்களின் குணநலன்கள் மற்றும் காட்சிப்படுத்துதல். ஏனென்று யோசிப்பதில் புதிதாய் தோன்றும் மனிதர்களும் மனிதர்களாகவே இருப்பதும் ஒரு காரணம். அதாவது மனிதர்களுக்கான அடிப்படை குணங்கள் எந்த நூற்றாண்டானாலும்,இடமானாலும்,இனமானாலும் மாறுவதில்லை என்ற குறிப்பதாலும் இருக்கலாம். இது திட்டமிட்டு புனையப்பட்டதா அல்லது என் மேம்போக்கான வாசிப்பு எதிர்பார்ப்பினாலும் இருக்கலாம்.
இராமுருகனின் மொழிநடையில் ஏற்பட்ட தொய்வா என்பது மறுவாசிப்பில், மறுவாசிப்பு என்பதை திரும்பப் படிப்பது என்றே கொள்ளுகிறேன் இங்கே, புரியலாம் அல்லது புரியாமலே போகலாம். இப்போதைக்கு, சுலபமாக, மொழிநடையில் தேக்கம் என்றே பதிவுசெய்கிறேன்.
நான்காண்டுகளுக்கு முன் படித்த காப்ரியேல் மார்க்யூசின் Love in the time of Cholera படித்தபோது பக்கங்களை நகர்த்தித் தள்ள வேண்டி இருந்த்து. பெரும் ஆயாசத்துடம் படித்து முடித்தேன்.
உணவிலும், புத்தகத்திலும் எடுத்ததை முடிக்காமல் இருப்பின், எவ்வளவு மோசமாக இருந்தாலும், கடன்பட்டார் நெஞ்சம் போல் கலங்குவது என் கிறுக்குத்தனங்களில் ஒன்று. முழுமுதல் காரணம் புரியாத இடங்களும்,பார்க்காத வழக்கங்களும்.இரண்டாவது காரணம் நிறைய புதினங்கள் மற்றும் காத்திரமான புத்தகங்களை வாசிக்காத அனுபவமின்மை. அதனாலேயே பெரும் ஆயாசமாய் உணர்ந்தேன். முதல் பிரச்சனை அரசூர் வம்சம் வாசிக்கும்
சிலருக்கு வரலாம். குறைந்தது மலையாளமொழியுடனான என் மிகச்சிறிய பரிச்சயத்தால் (என் உறவினர் பலர் இன்றும் தென்கேரளத்தில் வாழ்கிறார்கள்), சில குழப்பத்தமிழர்களுடுனான
நட்பால் அரசூர் வம்சத்தின் தமிழ்சொற்களிலிலும் அவர்கள் பயன்படுத்தும் சொல்லாடல்களைய பெரிதும் உணரமுடிந்தது.மிகவும் ரசித்தது 'வார்த்தைச்சொல்றது'('பேசுவது') போன்ற வழக்கு மொழிகள். மேலும் என்னால் இராமுருகனின் ஆழமான ஆராய்ச்சியை புரிந்துணர்ந்து ரசிக்கவைக்கிறது. உழைப்பைப்பார்த்து பிரமிக்கவைக்கிறது.
தீவரதமிழ் வாசகனாக(முகத்த உர்ர்னு வச்சுக்கறவங்களா??) விரும்புவோர் ஒருமுறையாவது வாசிக்க வேண்டிய புதினம். இப்படி எல்லாம் சொல்ற அளவுக்கு நான் பெரிய வாசிப்பாளி
இல்லை அதனால.. டிவிட்டரில் போட்ட அதே ஒருவரி விமர்சனத்தை போடுகிறேன். 75% அட்டகாசம் அரசூர் வம்சம்.
என் ego engineஐ பத்தவைத்து, இந்தப்பதிவை அல்லது புத்தகவிமர்சனத்தை எழுதவைத்த யாத்ரீகனுக்கு நன்றிகள்.
கருத்துகள்
இந்த ஆண்டு உங்கள் வாழ்வில் எல்லையில்லா மகிழ்ச்சியும், நோயற்ற வாழ்வும், குறைவற்ற செல்வமும், நீண்ட ஆயுளும் மற்றும் அனைத்து நலங்களும், வளங்களும் பெற்று வாழ வாழ்த்துகிறோம்.
அன்புடன்
www.bogy.in
regards
ram.
www.hayyram.blogspot.com